Tekst achterflap

Na de moord op Pim Fortuyn in 2002 verloor de lpf, de politieke partij die begin deze eeuw hard op weg was de grootste van Nederland te worden, niet alleen haar naamgever maar ook haar grote blikvanger. Plots stonden alle camera's gericht op zijn politieke nazaten, zesentwintig lpf-Kamerleden die elkaar nauwelijks kenden. Verweesd, onervaren maar vol bravoure besloten ze het avontuur aan te gaan en mee te gaan regeren. Het bleek het startpunt van een turbulente politieke soap waar hoogoplopende onderlinge ruzies uiteindelijk leidden tot de ondergang van de partij.
Vijftien jaar na Fortuyns dood zocht Joost Vullings deze oud-lpf-Kamerleden op om terug te blikken op die roerige periode. Wat was er zo bijzonder aan Fortuyn? Wat ging er fout? Welke rol speelden de media?
In De kinderen van Pim schetst Vullings een fraai beeld van de krachtige karakters van deze oud-Kamerleden. Hij brengt in kaart wat er is overgebleven van Fortuyns ideeën, wat de actuele zorgen van rechts Nederland zijn en hoe de oud-lpf'ers oordelen over Geert Wilders, de populistische erfopvolger van Fortuyn.

Recensie/Quote

Het voordeel van Vullings' aanpak is dat hij een completer beeld schetst van veel van de hoofd- en bijrolspelers van toen. Waar kwamen ze destijds vandaan? Wat is er na alle commotie van hen geworden?

Details