Tekst achterflap

Marie van Bylandt leefde het leven van de oude Nederlandse adel, waarin iedereen elkaar kende en voor wie Europa een speeltuin was. Maar zij was zeer verknocht aan haar thuis: het Haagse voorouderlijke landgoed Oostduin. Met een weelderige tuin, talloze huisdieren, tientallen personeelsleden en uitbundig familiebezoek woonde ze er volgens de conventies van haar stand. Tegelijk vond ze de ruimte om ongehuwd te blijven en een onafhankelijk leven te leiden met haar huisgenote, de dierenactiviste Elisabeth des Tombe. De moderne tijd naderde, letterlijk in de vorm van de groeiende stad, en Marie kon niet voorkomen dat die haar groene paradijs stukje bij beetje veroverde. Tegen alle aristocratische wetten in liet ze haar huis, zwaar beschadigd tijdens de bezetting, na de oorlog afbreken. Wel hield ze zich aan de adellijke verplichting om haar rijkdom belangeloos te delen. Het naar haar vernoemde fonds ondersteunt tot de dag van vandaag de zorg voor mens en dier. In een tijd waarin vrouwen maatschappelijk niet meetelden, leidde Marie van Bylandt achteraf bezien een geëmancipeerd leven. Met levendige beschrijvingen van haar goeddeels verdwenen wereld laat Alies Pegtel zien hoe de gravin haar eigen weg zocht tussen traditie en moderniteit.

Details